van Koh Phangan naar Prachuap khiri khan

Van Koh samui Naar koh Phangan

ondank de weersvoorspellingen, die veel regen en onweer voorspelden, hebben we zondag en maandag mooi weer gehad. Heerlijk aan het strand vertoefd, bij een leuke tent, gerund door een Oostenrijker. Daarnaast een Corsicaan en daarnaast een fransman. Hoezo Europees?
Maar de koffie en lunch was er prima, aan het einde van het strand bij de rotsen.
Zondagavond was de wekelijkse Nightmarket in Lamai. Daar aan het einde van de dag heen gelopen, en het was inderdaad een enorme Markt. Dit hadden we al vernomen van een frans stel.
Een lang stuk met alleen maar Food en een ander groot stuk met non food. Daar zagen we weer alle bekende zaken zoals we die 10 jaar geleden ook al zagen. Maar de food sloeg alles: krabben, worst, spiezen met vlees, fruitjuices, ijs, gebak, padthai, en zelfs wormen.
We hebben wederom een nog betere Padthai op. Frits ging daar in de rij staan en ik bij de verse fruitshakes. Ik kwam net aan lopen toen fr de borden op een tafel zette, dus we konden meteen aan de bak. Ergens anders hadden we al gefrituurde kip op met een heerlijk sausje, dus we waren goed gevuld.
Maandag middag hebben we de knoop doorgehakt en hebben eerst de kaartjes gekocht voor de transfer en bootovertocht naar Koh Phangan, en toen de accomodatie (Thai dee garden) voor 2 nachten geboekt.
We gaan naar Haad rin, en dat duurt 50 minuten. Toen alles geregeld was een begin gemaakt met inpakken en ergens gaan eten. Na het eten de rest ingepakt en de wekker gezet voor 7.00.

28-3 we zouden tussen 8.00-8.30 opgehaald worden, ws rond 8.30 omdat we aan het einde van de route zaten. Maar je, je kent me, we zaten er om 8.00. de kaartjes waren door onze accomodatie geregeld, dus daar zaten we op het bankje. We zagen het leven op gang komen in de straat en verveelden ons geen moment. Maar het wachten duurde en duurde, dat zelfs de mensen die ons de tickets verkocht hadden, steeds gingen kijken of er geen taxi busje aan kwam. Na wat tel over en weer kwam de taxi om 9.30…… er was speciaal een busje voor ons gestuurd. Hoezo luxe!
Ongeveer 25 minuten naar de pier en daar nog 30 minuten gewacht en stipt op tijd vertrok de boot.
Niet bepaald het nieuwste exemplaar van de vloot zullen we maar zeggen. Maar het was absoluut niet vol, en de zee was itt gisteren erg kalm, dus vooruit maar!
Na nog geen 10 minuten veranderde dat en kwam er een behoorlijke deining. Ik heb er 3 geteld die het niet zo naar de zin hadden.
Bij de pier werden we weer opgewacht door taxi chauffeurs, en na afgedongen te hebben, want het was echt niet ver weg, ons voor 150 bath naar de accomodatie laten brengen.
We zitten in een leuk rond huisje, in een soort tuin waar rondom allemaal huisjes staan.
We hebben er weer één met een fan, dat beviel eigenlijk prima.
Spullen neergezet en meteen het plaatsje in. Leuk, rommelig, hippie achtig en ook wel stil.
Mooi strand. Het was bewolkt en later hoorden we gedonder uit de verte en ja hoor, onze eerste echte tropische regenbui sinds we weg zijn. Het regent nu nog, dus heb net zelfs boer zoekt vrouw gekeken. We hopen dat het nog wel droog wordt vandaag. Moeten straks toch nog wel iets gaan eten ergens.
Gelukkig zit er aan de overkant van onze tuin een klein eethuisje, wat ook een reisbureautje is.
Daar maar meteen aangeschoven en fried rice besteld. De kinderen scharrelen er rond en voor het eettentje rijden de scooters en sangtaews over de betonplaten.

We werden wakker met zachte regen. En dat zijn we niet gewend. Na het ontbijt besloten om naar Tongsala te gaan. Een grotere plaats zo”n 2o minuten verderop waar ook veel boten aankomen en vertrekken. Dus een sangtaew aangehouden en daar gingen we. Een onwijs stijle weg langs de kust, de auto had het er zwaar mee. We passeerden een mooie tempel en een ander badplaatsje cq haventje. We werden midden in het centrum afgezet, nb voor een cafe doppio. Dus daar meteen naar binnen voor een lekkere kop koffie. We hebben info ingewonnen bij Lompraya om van hier weer naar het vaste land te gaan. Je bent geneigd om je beslissing te laten beinvloeden door het weer, maar dat zou zonde zijn. Na nog een rondje zijn we teruggegaan en hebben de boot voor 31-3 besproken van Koh Phangan naar Chumpon, Daar blijven we een nacht over en de volgende dag met de trein verder naar Prachuap Khiri Khan.
Blij dat we een besluit hadden genomen en tenminste nog 1 dag hier zouden blijven en vooral ik moet me minder op de kast laten jagen door de weersvoorspellingen. Als je dat aan een Thai vraagt dan kijken ze je eerst raar aan en dan halen ze hun schouders op. En eigenlijk hebben ze gelijk.
‘s avonds heerlijk gegeten bij Mr. K. ik had dan eindelijk mijn ananas gevuld met fried chicken en rice. Van 2 andere tafels kwamen ze vragen wat ik had besteld en dat wilden zij ook!
Onder het eten nog een flinke bui, klinkt nog harder door die golfplaten!

En maar goed dat we nog een dag gebleven zijn. Zon! Na ons heerlijke ontbijt met koffie en yoghurt, muesli en fruit, de spullen gepakt en naar het bekende Haad Rin strand. Daar was al wat schaduw van de palmbomen en ons geinstalleerd. Een mooi breed strand, leuke tentjes en veel palmbomen en een heerlijke branding. Ik ben nog even een wandeling gaan maken om wat foto’s te maken. En zo vliegt er weer een dag voorbij. Zo was er plots de Italiaan uit Crema, en later nog een verrassing, want Jeroen en Nia, van Bophut, kwamen aan op het strand. Vanaf de andere kant van het eiland gekomen. Was leuk en gezellig om elkaar weer even te zien en te spreken. Hun reis zit erop.
We hadden het kunnen weten, maar ook onder de bomen verbrand je. Fr heeft een hoofd als een tomaat en mijn hals en buik zijn rood. Dat trekt wel weer bij. Al met al een superdag!

En vandaag zijn we de hele dag bezig geweest met verkassen, varen en overstappen.
In Tongsala nog even een lekkere kop koffie gedronken alvorens in te ckecken voor de boot.
Om 13.00 kwam de catamaran eraan, en dan is het een strakke oprganisatie op zijn Thais.
Maar we waren vlot weg. We gleden door het water en snel! Langs de zuid kant van het eiland gevaren en toen op naar Koh Tao. Daar bleek dat alle passagiers die er niet uitgingen voor Kh Tao moesten overstappen. Een half uur op de andere catamaran staan wachten en toen overgestapt, en toen op naar de kust van het vaste land. Nadat we daar waren uitgestapt en al op de pier liepen kwam ik er achter dat ik mijn pet vergeten was. Tegen de stroom in weer terug de boot op,pet gepakt en weer terug. Eenmaal aan land stonden de bussen al te wachten en heel snel waren we op weg naar Chumpon. Mooie rit langs veel groen, en vooral veel viskwekerijen. Voor het station afgezet en besloten om naar het Hotel te gaan lopen. Het bleek nog dichterbij dan we dachten.
Voor 420 bath, (11 euro) hebben we nu nb de mooiste hotelkamer tot nu toe. Mooi, ruim, tv , airco, koelkast.
Weinig toeristen hier, dus op de gok bij een eettentje langs de weg gaan zitten, want er staan alleen maar gerechten op de borden in het Thais. Het was heerlijk. Drank moesten we bij de 7 eleven gaan halen. Ik durf het haast niet te zeggen, maar we moesten 75 bath afrekenen.
Fr heeft al weer T-shirts gezien waar we morgen voor terug moeten. Weer extra gewicht zou je denken. Maar vandaag is hij zijn grote laken kwijt geraakt. Dat zat vastgebonden onder aan zijn rugzak. En achteraf denken we dat we dat laken a heel snel kwijt waren! Maar goed, geen man overboord, want we hebben nog hele lichte lakenzakken bij ons. En de bedoeling was dat de rugzakken steeds lichter zouden worden, dus de eerste stap is inmiddels gezet!

Heerlijk geslapen en na een kop koffie in het hotel zijn we Chumpon gaan verkennen. Een echt thais stadje zonder toeristen. Leuke winkeltjes en wat opviel waren de winkels met de feest pakketten voor het feest half april ( verglijkbaar met de kerstpakketten bij ons). En alles wordt netjes aangeveegd op de stoep en voor de winkels, en dat hebben we wel anders gezien de afgelopen weken. In het warenhuis heerlijk gewinkeld, en konden een t shirt, blouse en pet niet laten liggen. Hierna uitgecheckt en naar het station gelopen. Ruim op tijd, en de kaartjes tevoorschijn gehaald (al 29 maart gekocht) voor de trein. Daar staat altijd de datum, plaats van vertrek en aankomst, tijd van aankomst en vertrek van de trein, het nummer van de trein op, en….. heel belangrijk: wagon nummer, rijnummer van de stoelen. En juist dat vakje was leeg!!!!
Heel raar, want je hebt inde express trein altijd gereserveerde plaatsen. Omdat we ze bij Lompraya gekocht hadden ben ik even naar hun kantoor gelopen, maar zij verwezen me naar het loket van het treinstation. Ik daarheen, en die jonge man keek heeeeel vreemd op. Hij keek in de computer en zei dat de trein vol geboekt was. Ja, maar wij hadden een kaartje, dus….. en toen keek hij nog eens goed en toen stond er in de linker hoek: standee. En sprak de verlossende woorden: u heeft een staanplaats.
Maar trok er ook een gezicht bij van : ik weet het ook niet. Nou, ik ook niet, want ik heb nog nooit mensen zien staan in die trein en zou ook niet weten waar dat zou moeten en kunnen.
Frits dacht dat ik een geintje maakte, maar snapte snel dat dit niet het geval was.
Ok, hoe gaan we dit aanpakken? Beste tactiek leek ons gewoon de trein in te gaan, wachten tot de deuren dicht waren en de trein reed, en dan de kaartjes te laten zien, Zo van : waar moeten wij zitten? In elke wagon is een soort stewardes, en die wist ook niet wat ze zag. Ze nam de kaartjes meteen mee en weg was ze. Wij stonden met alle rugzakken in een kleine nis te wachten toen het hele gevolg ( hoofdconducteur, hulp conducteur (2 zelfs) en het meisje naar ons toe kwam.
Het kaartje werd nogmaals besproken en toen mochten we op de stoelen van de stewardes en hulpconducteur zitten, naast de nis waar ze koffie ed maakt. Ik met een stapelhanddoeken voor mijn voeten, maar we konden in ieder geval de ruim 2 uur zitten!
Onderweg en flinke onweersbui, maar eenmaal aangekomen in prachuap scheen de zon weer.
Een nieuw soort tuktuk, en soort zijspan tuktuk, naar ons Questhouse See Sea gegaan. Een heel leuk houten huis op palen aan de weg langs de zee. We werden vriendelijk ontvangen door een Thaise en een Fransman. Het bleek dat we een kamer in hun homestay hadden geboekt. Een kamer met terras met uitzicht op de zee en de bergen die oprijzen vanuit de zee. Die avond was er ook de wekelijkse nightmarket, waar we weer gegeten hebben. Dit keer iets wat heeeeel spicy was. Mijn god, de vlammen sloegen eruit, lippen in de fik. En heerlijke pasteitjes, mango en vleesspiezen.
Eerder toen we ergens koffie dronken raakten we in gesprek met een duitser. We kwamen hem ook weer tegen op de markt en was op zoek naar een vrouw die heerlijke taarten had. Wij met hem mee, en tot onze stomme verbazing bleek het onze gastvrouw te zijn! En daar toen ook maar meteen2 taartpunten gekocht. Overheerlijk!
Er is hier een hele lange pier die vanaf de boulevard de zee in gaat, met bankjes aan weerszijden en daar zaten de mensen, families hun bakjes met lekkernijen op te eten. Een man speelde gitaar, het geluid van de zee op de achtergrond. En zo eindigde weer een dag in een nieuw te ontdekken plaats met de mooie naam: Prachuap Khiri Khan.