prachuap, cha am en Phetchaburi

Na de eerste nacht in Prachuap Wakker geworden door een enorme regenbui en van de eerste gasten die beneden onze kamer aan het ontbijt zaten. Wij later ook aangeschoven en ons eerste American breakfast op.
Gelukkig werd het niet lang daarna droog en zijn we lopend op ontdekkingstocht gegaan.
Het is een klein vredig plaatsje met veel houten huizen met mooie luiken. En het is er niet druk, zelfs weinig verkeer. Langs een gezellige versmarkt gelopen, en toen het weer lichter werd hebben we fietsen om de hoek van de homestay gehuurd voor het luttele bedrag van 1,25 euro per dag, en zijn we richting het strand gefietst. 4 km verder op, waar ook de stoelen staan op het strand.
Van het begin tot het eind over een echt fietspad, en vrijsnel bij ons om de hoek, moet je over militair terrein. Eerst de op wacht staande soldaat begroet, en toen moesten we ons melden bij 3 achter een tafel zittende soldaten. Naam, paspoortnummer, waar we verbleven en waar we naartoe gingen. En toen mochten we verder. Mooie route, en moesten zelfs plots de landingsbaan oversteken van de vliegtuigen. Heel apart. Bij het strand aangekomen stonden er veel auto’s en onder de bomen stonden allemaal van die ouderwetse houten strandstoelen waar hele families aan het picknicken waren. Kinderen speelden voor hen op het uitstrekte strand en wij liepen daar als verdwaalde westerse toeristen tussendoor. Een heel ander beeld dan we tot nu toe gewend zijn, en het bevalt meteen, het gevoel is goed. Weer terug lekker op ons balkon gezeten en toen hadden we opeens allebei trek in een pizza. Ik had een goede review op inernet gelezen en het maar geprobeerd, en er was geen woord van gelogen. Echt heerlijk! Milaneese eigenaar met thaise vrouw.
En we hebben besloten er nog een dag aanvast te plakken hier. ‘s avonds ons erg verheugd op Ajax tegen feijenoord, maar de verbinding was nog maar net tt stand gekomen en we stonden al met 1-0 achter.
Maandagcohtend stond in het teken van het wassen van de kleren. Na het ontbijt weer de fietsen opgehaald bij Meneer Pinit, zakken was in de mandjes en op naar de wasmachine shop. In 2 ruimtes stonden ongeveer 30 wasmachines en 2 drogers, en in weer een andere ruimte werd er gestreken en daarnaast weer alles netjes verpakt en opgehangen. Wij kozen voor de wasmachine en droger variant. Dat betekende dus selfservice. Terwijl we op de wasmachine moesten wachten, 68 minuten , zijn we aan de overkant bij Milano caffe questhouse koffie gaan drinken. Nederlandse eigenaar, die onze vriend Mark uit de USA, in januari op Koh Chang had ontmoet. Wij hem de groeten gedaan. Toen ging er een scooter onderuit met een westerse dame, die in het questhouse verbleef naast ons. De schade moest gemeld worden bij de eigenaar, en dat bleek weer Meneer Pinit te zijn. We zijn hier dus amper 36 uur, en het is nu al ons kent ons.
De wasmachine was inmiddels klaar en toen op hoop van zegen alles 30 minuten de droger in.
Op het bankje buiten zitten wachten en later met de was naar de Italiaan, die vers stokbrood bakt , voor de lunch.
Na de lunch zijn we op de fiets naar Wat Ao Noi gereden, z’n 8 km hiervandaan. Grotendeels langs de zee, en later langs een grote berg, waarna we het vissersdorpje inreden. Zo bijzonder om daar te fietsen. Langs een meertje waar gevist werd, een sportveld waar kinderen met een voetbaltoernooi bezig waren, in de haven waar alle vissersboter bevoorraad werden oa met ladingen ijs in het ruim.
Voor de tempel moesten we verder voorbij het dorp rijden. Het doemde opeens voor ons op; een groot teakhouten tempel met erg mooi houtsnijwerk. Een grote vijver ervoor met enorm veel vis erin, mooie bloeiende planten in allerlei kleuren. Een heel mooi plaatje! En de monnik in het oranje gewaad ontbrak ook niet.
Op de terugweg besloten dat we morgen toch verder gaan, naar Cha am. We gaan met de 3e klas trein, die overal stopt. 2 uur moet te doen zijn. Eenmaal weer bij See sea, een kop koffie en een heerlijk stuk franse lemoncake. En ‘s avonds langs de nightmarket waar we gefrituurde gamba’s en vis op hebben. En later bij restaurant “de mer” wat fried rice met chicken en cashewnoten.
We hebben het hier erg naar ons zin gehad, en zullen met een gevoel van weemoed verder trekken morgen.
Na het ontbijt bij Ludo en Shu, afscheid genomen. We kregen nog een heerlijk stukje appeltaart bij ons ontbijt ter afsluiting. Met de gebelde zijspan tuktuk naar het station, en de derde klas kaartjes gekocht voor slechts 48 bath. De trein had slechts 40 minuten vertraging, en nadat we ingestapt waren gelukkig 2 zitplaatsen gevonden. Het is elke keer weer een belevenis z’n trein: ramen open, een fan aan het plafond, en bij elk klein stationnetje stopt de trein. En constant lopen er vrouwen door het gangpad met etenswaar, en die vreselijke zoetje giftig gekleurde drankjes in plastic zakjes.
In Hua hin was de grote wisseling. Alle dames eruit en die nemen dan de volgende trein richting het zuiden terug. En een hele nieuwe delegatie met nieuw eten er voor inde plaats. Vrij snel daarna kwam Cha am. Met een taxi pickup, die veel te veel vroeg, (afgedongen) naar het guesthous M&S, maar stopte bij A&O questhouse. Hij wist echt niet welk questhouse we bedoelden, en na het aan 3 andere taxichauffeurs te hebben gevraagd, kwamen we er dan toch. In een zijstraatje van de hoofdstraat van station naar de zee. We hadden een fan kamer geboekt, maar kregen een upgrade naar airco kamer. Dat bleek later geen verkeerde zet, want de franse meiden in ‘onze ‘kamer leggen het zowat af van de warmte daar. Het is alleen 4 trappen op naar boven……
Spullen neergezet en aan de overkant een heerlijk vers broodje met ei op. Dat is lang geleden en frits helemaal gelukkig. Het is hier wel een wennen…… hebben allebei niet meteen het gevoel van ja leuk. Het stand is weer anders, en missen een beetje een centrum. Wel heerlijk gegeten, in een restaurant Aroy, dat helemaal volhangt met hangklokken. Echt apart en heel gezellig ingericht.
Morgenavond is er een grote night market. Toen we terugkwamen hebben we geprobeerd om naar een tv programma te kijken, maar dat lukte niet zo met het internet. Toen maar beneden gaan zitten, en toen bleek dat het straatje waarin we zitten toch ook wel wat bars heeft. Ik weet niet of dit wel de plek to be is. Maar we hebben 2 nachten geboekt en de dame is erg vriendelijk. En onze kamer zit aan de achterkant. Toen we buiten zaten, kwamen de franse buren met eten erbij zitten. En voor we er erg in hadden zaten we ruim 1.5 uur met elkaar te praten. Over het reizen, verschillen tussen mannen en vrouwen hier in het Oosten, franse verkiezingen, en dat ze drugs in hun bier haddden gedaan in Bangkok. En leuke tips van ze gekregen, dus daar gaan we morgen werk van maken.
En dan serieus gaan nadenken over hoe we de laatste dagen in Thailand gaan vormgeven en vooral waar!

We zijn tot de conclusie gekomen dat Cha am niet is wat we ervan verwacht hadden, jammer.
Morgen gaan we verder naar petchaburi, een stukje verderop waar het een en ander te zien is, waaronder een tempel onder in een grot. Vandaag aan het strand gelegen, en een stuk gewandeld. We belandden bij Big C, in de veronderstelling dat dit een winkelcentrum was. Maar het bleek een grote supermarkt. Toen we daar liepen, hoorden we iemand: Koud hé, zeggen. Een nederlandse die al 13 ruim in thailand woont, geëmigreerd met haar ouders ooit, en woont nu in Cha am, en is de Fox begeleidster ter plaatse voor cha am en Hua hin. En volgens ons ook voor Kras en stiphout of zoiets. Ze vroeg waar we zaten, en bood aan dat ze ons terug zou brengen met de auto, want het was erg warm geworden en ze kwam er toch langs. 2 dochtertjes had ze, en die van 7, zei heel verlegen tegen haar moeder: hoe kan dat nou, ze is blond en heeft allemaal krulletjes. Ja, dat zie je hier inderdaad niet. We weten nu ook dat Nederlanders niet de makkelijkste reizigers zijn. Ze het altijd beter dan thuis willen hebben op vakantie. En dat Thailand het land bij uitstek is om het eens buiten Europa te gaan proberen. Want ze kennen allemaal wel iemand die er ooit is geweest, dus dan moet het hen ook wel lukken. Grappig om het zo van de andere kant te horen. En zo werden we heerlijk terug naar ons guesthouse gebracht.

Bijtijds eruit en stokbrood gehaald aan de overkant. Dat zal één van de laatste keren zijn denk ik.
Op de kamer ontbeten, spullen gepakt en in een lauw warm regenbuitje naar de bushalte gelopen, 1,5 km verderop. Die regen gaf precies het gevoel weer van deze 2 dagen. Hier komen we niet terug. Bij de minibus standplaats, waar we gisteren al info hadden ingewonnen, liepen ze ons al tegemoet: Bangkok, bangkok?? nee, wij moeten naaar Phetchaburi.
Ohh nee, dat is vol. hoezo vol? Ja vol, en ze wezen naar iets op de straat voor ons. We wisten niet waar we nar moesten kijken, totdat er een oude gammele oranje bus, half formaat van een normale bus, stopte voor ons. Moeten we daar mee? Ja dus. De jonge chauffeur keek al naar onze bagage, en wees waar we het neer konden zetten. En voor 40 bath ieder konden we mee. Ook weer een avontuur. Er zit namelijk geen deur in die bussen, de ramen staan open en er hangen 3 fans aan het plafond. De bankjes zijn 1,5 persoon thais formaat. Frits bezette zo’n bankje dus voor ¾.
En zo reden we tussen de locale bevolking naar onze volgende bestemming Phetchaburi.
We zijn tot het eindpunt mee gereden, en na het uitstappen naar de drukste weg gelopen voor zover we konden zien. En ja hoor, weer een nieuw model tuktuk aangehouden, hem het adres laten zien en hup daar gingen we weer. Hij kon het gelukkig wel in 1 keer vinden en bij de poort werden we al verwelkomd door één van de zussen van 2N guesthouse. Wat ziet het er prachtig uit, de kamers gelikt, alles doet het, en hier is zelfs nagedacht waar ze het afvoerputje van de douche moesten plaatsen!!! bijna overal zitten de putjes helemaal aan het andere einde van de badkamer, waardoor je altijd over een natte vloer naar de WC moet. Een in het uiterste geval sproeit de douche de WC helemaal nat. We zitten er niet mee, maar opvallend is het wel.
Alles weer neergezet, meteen onder de douche gesprongen, naar de Tesco voor boodschappen. En toen besloten hier nog 1 nacht langer te blijven. Maar dan moesten we wel eerst zeker zijn dat we treinkaartjes konden regelen voor zaterdag ochtend naar Bangkok. Alle treinen vanuit het zuiden vertrekken in de avond ervoor. De treinen die hiervandaan naar bangkok gaan op een normale tijd, zijn de laatste van de reeks. Wij naar het station en kaartjes voor de trein van 7.01 geregeld. Morgen terug voor de kaartjes van Bangkok naar Ayutthaya, want daar gaan we onze tijd in Thailand afsluiten. Na de lunch weer op de fiets gestapt ( deze zijn inbegrepen bij het questhouse) en naar de Khao Luang cave gegaan. We krijgen steeds allerlei instructies mee van de dames. Mooie route en de fietsen neergezet onder aan de heuvel. Daar voor ieder 15 bath een kaartje gekocht en dan werd je met een taxi tuktuk naar boven gereden. Ook hier weer apen, maar veel minder gelukkig.
Toen een steile trap naar beneden, en dat was adembenemend zo mooi. In de grot zaten grote gaten, zodat het schijnsel van het zonlicht (daglicht) alle beelden van boedha’s belichtten. Zo sereen en stil. Natuurlijk waren we niet de enigen, maar we konden de andere mensen op 2 handen tellen.
Een liggende boeddha, andere afbeeldingen in nissen van rotsen, of een tiental op een rij. Het was echt schitterend. Dit stond al zo lang op mijn lijstje, en we werden absoluut niet teleurgesteld.
Bezweet kwamen we weer boven, en het duurde even voordat dat weer gezakt was.
Op de fiets richting centrum gereden, je komt bijna geen toerist tegen, en moeite moeten doen om ergens te gaan zitten om iets te drinken. Uiteindelijk wel gelukt. Met gebaren komen we een heel eind! Terug gefietst langs een andere weg, en werden regelmatig begroet! Vanavond gaan we hier om de hoek iets eten. Ik ben er al even gaan kijken en toen ze een falang (buitenlander) zagen, doken de meesten meteen weg, dus dat wordt wat vanavond!
En inderdaad, 2 x een Chang beer small, werd 2x een large. De papaya salad bleek een cashewnut salad, en in één gerecht zaten hele hete pepers. Vooal fr had de pech daar een hap van te nemen.
Maar zo leuk, we zaten in een tuin aan picknick tafels, de zon ging onder en de lucht kleurde rood, de vogels begonnen allemaal te zingen, een soort Thaise jazz op de achtergrond, en thaise families om ons heen. Morgen weer!
Het ontbijt was super, toast, fruit, koffie een soort oliebol, juice. En ze kwamen ons zeggen dat ze ons morgen om 6.30 zelf naar het station brengen want ze hebben niet zo veel vertrouwen in de taxi tuktuks zo vroeg in de ochtend. En om 6.00 serveren ze een klein ontbijt voor ons. (normaal tussen 8-10). echt schatten die 2 zussen. Ik ben meteen na het ontbijt naar het statin gereden voor de kaartjes. Gelukt! En werd daarna door 2 honden achterna gezeten op de fiets. Gelukkig riep een vrouw ze terug. Wel geruststellend idee dat we ingeent zijn. Het begon even te spetteren, maar dat duurde niet lang en toen samen op weg naar Phra Nakhon Khiri National park, boven op een berg.
We kozen voor de achteringang, want daar kon je met een cablecar omhoog. Het was prachtig, en rustig. Mooie aangelegd park met bomen met bloemen.af en toe weer wat apen, maar deze hielden zich redelijk rustig. Maar het was zo vochtig warm, dat we na de eerste stappen allebei tot het hemd toe nat waren. Rustig aan gelopen en af en toe gaan zitten. Zeer de moeite waard. Met de cablecar weer terug met de fiets om de berg heen weer het centrum in. Bij een hele mooie witte tempel de fietsen neergezet en het centrum in gelopen. Kleine straatjes, marktkraampjes in kleine steegjes, de rivier door het stadje, en het plaatselijke verkeer. Dat varieert tussen scooters met 1,2,3,4,5 mensen erop, tuktuk, fiets, handkar, en auto’s. En daar fietsen wij aan de linker kant van de weg in mee.
Morgenochtend vertrekken we met de trein naar Ayutthaya. Daar zijn we de laatste 2 dagen. En dan gaan we ons op maken voor china!