bophut en Lamai beach op Koh samui

Bo Phut- koh Samui
Wat een leuk vissersplaatsje is dit. Je loopt onder een boog door met daarop de tekst Koh Phut Fishermans village, en dan volgt een gezellig straatje met winkeltjes en restaurantjes. In minder dan 200 meter begint de zee en het strand. de overblijfselen van wat eens een pier was staan nog in het water: grote houten palen in een lange rij in de zee. Evenwijdig aan de zee loopt een lange straat, langs de kust. de restaurants aan de zee kant bieden allemaal de mooiste doorkijken naar de zee en de aan de overkant Koh Pha-Ngan. en bijna allemaal hebben ze een terras hangend boven het strand en zitplaatsen aan het strand. En het is er aangenaam rustig, geen luide muziek, geen schreeuwerige bars, maar alles lekker layed back.
We hebben daarom besloten ng 1 nacht langer te blijven in de Samui Bamboe Bungalows. Het is hier lekker toeven op ons terras voor de hut, onder de palmbomen en met een lekkere bries. Elke ochtend haal ik ontbijt bij de Tesco en de 7 eleven. Yoghurt, muesli en fruit en een verse bak koffie. na het middaguur lopen we meestal naar het strand, daar kun je gebruik maken van de ligbedden van de Smile accomodatie. en naast de ligbedden staan grote partytenten waarop je een massage kan krijgen.
Gisteren hebben we een poging ondernomen om met de sangtaew naar Chaweng beach te gaan, ondanks het feit dat de buren al hadden gezegd dat er weinig aan was. we hebben 20 minuten langs de weg gestaan, maar geen enkele sangtaew. toen maar teruggelopen. en je zult het net zien, toen kwamen er 3 voorbij. Dus, en dat was ook geen straf, lekker naar het strand gegaan. 's avonds met onze buren,Jeroen en Nia uit de Lier, uit eten gegaan bij Ninja, 5 minuten lopen vanaf ons verblijf. Erg leuk, aan zee met een prachtig uitzicht op de ondergaande zon. de eigenaar rende zich de benen uit het lijf, was zo vriendelijk en zei bij alles "kap". dus als ik water bestelde, dan zei hij: water, kap. Cola, kap. en dan Kapunkap. Op het laatste moesten we echt ons lachen in houden, zo grappig was het. We waren de laatste bezoekers en toen wilde hij ons ook nog terug brengen omdat het al donker was en we langs de weg teug moesten lopen. echt zo aardig, maar wat we natuurlijk af geslagen hebben.
Vanochtend plannen gemaakt voor het vervolg van de reis. we gaan vrijdag naar Hat lamai, een ander strand aan de oostkust. we vinden dat we toch iets meer moeten zien van dit eiland. morgen gaan we in de middag naar de immigration om ons visum te verlengen. Daar hebben we helaas niet goed over nagedacht toen we de planning maakten. we overschreiden de 30 dagen me slechts 5 dagen, maar moeten dus wel een nieuw visum aanvragen a 1940 bath pp. De spanjaard gaf ons het advies het in de middag te doen, want in de ochtend is het er erg druk. Onze buren gaan morgen naar Koh Pha-ngan, en daar horen we dan wel van of het hen bevalt.
Na afscheid te hebben genomen van onze buren, zijn we naar een eettentje op de hoek gegaan en hebben daar heerlijk een pad thai en fried rice gegeten tussen de thai. Eén man stond elk gerecht apart te bereiden, en allemaal zo snel. Het was heerlijk, en daarna moed verzameld om naar de Immigration te gaan. Alle spullen hadden we bij ons, een in het thais geschreven adres, en de kaart van het eiland, want we moesten weer terug naar de pier waar we aangekomen waren. Zowaar snel een sangtaew te pakken en hem het papiertje laten lezen, en 100 bath afgesproken. Na slechts 6 minuten stopte hij, en begon vanuit zijn cabine naar ons te wijzen. Stomverbaasd ben ik uitgestapt en naar hem toegelopen. Ja ja, eruit, zei hij. Ja maar, we moeten naar de Immigration, zei ik.
Kaart erbij en laten zien. Ohhh I don”t know. You walk... en hij wees een straatje in. Ik snapte er niets van en fr, die inmiddels ook was uitgestapt, ook niet. Walk, zei hij nog een keer. Ik heb toen maar de 100 bath betaald, en daar ging hij, en wij stonden nog steeds in verwarring langs de weg. Ik zag toen een Westerse man op een scooter, en aan hem gevraagd hoe het zat.
Ohh ja, zei hij, hier in en na 300 meter zie je aan je linker kant de Immigration. En inderdaad, langs een boerenweggetje, doemde er opeens aan de linkerkant van de weg een enorm nieuw gebouw op: Immigration office. Lang verhaal kort: binnen 45 minuten en na formulieren te hebben ingevuld waren we 3800 bath armer, maar een verlengd visum rijker!
Langs de hoofdweg weer een sangtaew aangehouden en zo waren we bijtijds weer terug in BoPhut. Spullen gepakt en naar het strand en heerlijk gezwommen om af te koelen. We stonden net te praten met het engelse oude stel en een Italiaan toen het begon te regenen: ons eerste buitje! Alle stoelen en kussens werden binnengehaald, alle al gedekte tafels voor de avond op het strand werden vliegensvlug afgehaald, en wij terug naar onze hut! De laatste avond weer naar ninja gelopen, waar we net opt ijd waren voor een schitterende zonsondergang!
Vrijdag 24 maart: ‘s ochtends werden we wakker met doffe knallen vlak naast ons. Ook daar zijn ze aan het bouwen, maaar dit hadden we nog niet eerder gehoord. Ik ging eens polshoogte nemen en zag tot mijn verbazing dat er 3 apen aan een lang touw de grote palmbomen in klommen en daar, met hun poten, de cocosnoten ronddraaiden en naar beneden gooiden. Een man leidde de apen en gaf commando”s en een vrouw raapte alle noten bij elkaar. Zo doen ze dat dus!
Tussen de stroomstoringen door kunnen douchen en toen alle spullen ingepakt. Rond 10.30 zijn we naar de hoofdweg gelopen, en daar gewacht op vervoer. Een sangtaew chauffeur had al gezegd dat hij er over 2 minuten zou zijn en daarop gewacht. Maar toen bleek dat wij naar Lamai wilden, had hij er niet zoveel trek meer in. We konden mee tot Chaweng beach. Dat hebben we toen maar gedaan.
We konden via Maps.me precies zien waar we heen gingen, erg handig, en zag dat er Chaweng in reden en vervolgens weer naar het noorden gingen. Nb dicht bij het vliegveld zijn we overgedragen aan een vriend van hem, die hij ws gebeld had. En toen het hele traject in Chaweng weer in tegenstelde richting gemaakt ( zo ie je nog iets) en op naar Lamai. Mooi ritje, een beetje heuvelachtig en mooie vergezichten over de zee. Voor de deur van onze nieuwe accomodatie afgezet: Lamoon Lamai. Prima kamer en dit keer alleen met een Fan! Ingechecked en konden meteen de kamer op. Spullen neergezet en ergens gaan lunchen. We waren op ook zoek naar een Tesco supermarket, en die was er ook: rechtdoor zeiden ze. En dat hebben we geweten!! ja, nog steeds rechtdoor...... en nu naar links....... ja klopt......... tesco is om de hoek........ en dan nog rechtdoor............ en dat midden op de dag..... gevoelstemp 37 graden....
de tesco was enorm groot, alles te krijgen, en vooral...... heerlijk koel. We vonden daar de muesli, en een ananas en thee. En toen het hele stuk weer terug. Ik heb echt 2 uur nodig gehad om af te koelen ( voor zover daar sprake van kan zijn), met een koude douche en de Fan op 3. tegen vijven het strand tegenover ons opgelopen en richting de rotsen gegaan. Schilderachtig mooi. Een tijdje in het zand naar de zee gekeken. ‘s avonds weer heerlijk gegeten bij Scaloppe aan de overkant van ons onderkomen.
Zowaar goed geslapen met de fan, en zijn na ons ontbijt, richting de rotsen Hinta en Hinyai gelopen over het strand. Maar aan het einde gekomen doemde er toch een probleem op, want die laatste rotsen waren niet te beklimmen. Een man duidde ons toen een weggetje landinwaarts. En dan zouden we er binnen 3 minuten zijn. En zo geschiedde.... van het hele rustige verlaten stukje kwamen we de hoek om en belandden in een toeristische kermis. Allemaal winkeltjes en excursies. Het was niettemin leuk en lachwekkend. Voor degenen die het nog niet weten: deze rotsen zien eruit als de geslachtsorganen van een man en een vrouw: grootvader en grootmoeder. Het is een legende van een echtpaar die met hun zoon,die de huwbare leeftijd heeft bereikt, e oversteek maken naar een andere provincie overzee, om de hand van een dochter te vragen. Helaas vergaat de boot in een storm en de ouders overleven het niet. Maar komen terug in de vorm van een rots, om aan de ouders van de toekomstige bruid te laten weten dat hun intenties goed waren.
Dit was het serieuze deel van het verhaal. En dan de Aziatische toeristen, die constant ginnegappend foto”s staan te maken en dan vooral de pose proberen aan te nemen door op een rots te gaan zitten of liggen, zodat het lijkt of de rechtopstaande penis van hen is. En dit tot grote hilariteit van alle omstanders. Ook wij hebben de nodige foto’s genomen, maar die laatste achterwege gelaten!